Intimiteit is voor Alex (41) niet meer vanzelfsprekend

‘Ik voel me sinds de operatie geen man meer’

Hij is de trotse vader van zoontje Jovi (9 weken). De komst van de baby is een extra groot geschenk nadat Alex van Bladel eerst de strijd moest aanbinden met darmkanker en daarna met een lichaam dat niet meer alles deed wat hij zou willen.

Eigenlijk had Alex al jaren last van klachten als bloed bij de ontlasting. ‘Maar mijn huisarts stelde me telkens gerust. Tot ik in 2016 een keer bij zijn vervanger kwam. Die stuurde me door naar het ziekenhuis. De MDL-arts voelde meteen al iets zitten. Tijdens het onderzoek, de rectoscopie, krijg je een roesje, maar ik was heel even wakker geworden: precies toen ze de tumor in beeld hadden. Toen wist ik dat het mis was. Even later kreeg ik de uitslag: darmkanker.’

Slechte timing
De timing kon haast niet slechter: Alex had net drie maanden ervoor de liefde van zijn leven ontmoet. ‘Normaal doe ik mijn werk als monteur airconditioning in de buurt van mijn woonplaats Alphen aan den Rijn, maar die dag moest ik toevallig in Breda zijn. Zo kwam Jessica, die in Tilburg woonde, voorbij op de Tinder-app. Die app zoekt matches in de buurt waar je dan bent. We raakten aan de praat en ik vond haar scherpe opmerkingen en humor erg leuk. Vanaf dag 3 zijn we onafscheidelijk geweest. Behalve op vakanties en tijdens mijn ziekenopname hebben we nooit meer alleen geslapen.’

Onzekere toekomst
Jessica is er ook bij op die januaridag in het ziekenhuis. ‘Ik vond het vooraf moeilijk om haar te vertellen dat ik een spannend onderzoek voor de boeg had, maar wilde ook eerlijk zijn’, zegt Alex. ‘Toen ik de uitslag kreeg, zei ik: “Ik weet niet hoe mijn leven gaat lopen, ik begrijp het als je hiervan wegloopt.” Jessica twijfelde geen moment. Ook niet toen de dokter de behandelopties met ons besprak en duidelijk werd dat ik een stoma zou krijgen. Ik wist niet eens of dat een tijdelijke of permanente stoma zou worden, want dat hing af van de grootte en locatie van de tumor. Maar Jessica zei: “We gaan samen door dik en dun.”’

Blootgeven
De operatie, drie weken later, verloopt goed. De tumor wordt verwijderd en Alex wordt wakker met een tijdelijk stoma. ‘Aan het begin kon ik zelf nog weinig en heeft Jessica me veel geholpen. Ze zei: ‘dit hoort nu gewoon bij jou’. Heel knap van haar, want zelf vond ik het veel lastiger. Vooral om me bloot te geven. Soms schaamde ik me, bijvoorbeeld om met de deur open te poepen of als de stoma in het openbaar herrie maakt. Maar inmiddels ben ik er veel makkelijker in: ik kan er nu eenmaal niets aan veranderen. Ook omdat ik nu een permanent stoma draag. Toen de tijdelijke stoma werd opgeheven, kreeg ik namelijk incontinentieklachten.’