‘De bevalling van mijn dochter was de trigger voor MS, maar achteraf bekeken zat MS altijd al in mijn lichaam. Als kind kon ik moeilijk meekomen met mijn leeftijdsgenootjes, ik kon mijn plas moeilijk ophouden. Als ik ’s middags thuis een boterham ging eten, stopte mijn moeder mij daarna in bed. Doodop was ik. Ik ben nooit een zeurpiet geweest, heb altijd goed voor mezelf kunnen zorgen. Zelfs toen ik in een rolstoel terechtkwam. Vier jaar geleden overleed mijn man. Hij hielp me altijd een paar keer per nacht in de rolstoel om mij naar het toilet te rijden als ik moest plassen. Dat was behoorlijk intensief.’
Zelf katheteriseren
‘Toen ik te horen kreeg dat ik MS had, ben ik er van alles over gaan lezen. Ook werd ik lid van de MS Werkgroep Amsterdam e.o. Daar leerde ik een oud-verpleegkundige kennen die zichzelf katheteriseerde. Ik begon daar steeds meer interesse in te krijgen. Was dit ook niet iets voor mij? Ik was en ben nog altijd absoluut niet angstig om dat bij mezelf te doen. Ik wilde dit ook heel graag, omdat ik erg schoon ben op mezelf. Ongelukjes wilde ik zoveel mogelijk voorkomen. De voormalige verpleegkundige heeft er toen een meegenomen voor mij, en uitgelegd hoe je een katheter inbrengt. Dat sprak mij wel aan, het zou in elk geval ook veel schelen in de nachtelijke toiletbezoekjes.’
Verplaatsen in de patiënt
‘Ik was ook lid geworden van de MS-vereniging. In het ledenmagazine van de vereniging stonden twintig jaar geleden al advertenties van Coloplast. Ik heb hen en een aantal andere fabrikanten benaderd voor proefpakketjes van katheters. Het contact met Coloplast is mij bijgebleven, ik had daar meteen een goed gevoel bij; een proefpakketje werd direct opgestuurd. Daarbij was de dame aan de lijn heel keurig: “zou ik u na een paar weken opnieuw mogen bellen om te vragen hoe het product is bevallen?”. En dat deed ze dan ook. Ik vond de communicatie direct prettig, en ook het product beviel me meteen. In 2000 kwam Coloplast met een nieuw, gebruiksvriendelijker kathetermodel. Zij waren de eerste met dit nieuwe systeem. Ook dat is een van de redenen waarom ik bij Coloplast ben blijven “hangen”: ze kunnen zich goed verplaatsen in de hulpvraag van de patiënt, en zijn daar heel vooruitstrevend in.’
Menswaardiger bestaan ‘Het plassen is met de katheter onder controle. Dat geeft ook rust als ik eens de energie heb om de deur uit te gaan. Ik heb vrede met wat ik nog allemaal wél kan, maar mijn grootste probleem is en blijft mijn vermoeidheid. Na het middageten ga ik naar mijn bed en dan slaap ik gerust drie tot vier uur. Ik leef vrij intens, doe veel dingen nog. Ga graag naar concerten, spreek met mijn vriendinnen af of met mijn dochter. Dat kan ik gelukkig allemaal nog. En daar ben ik ook mijn katheter dankbaar voor: voor een menswaardiger bestaan.'